روزانه ۸

میرم قصابی نزدیک خونمون تا  وقتی آقای همسر اومدن فریزر خونه خجالت زده نشه. صاحبش پیرمردیه همسن پدر. می گه ۷۴ سالش هست و می گه از دورانی که گوشت ۲ تومن بود و حالا شده ۱۸۰۰۰ تومن . می گه از گندمزاری که تو شمال تهران بود و اوون زمان مفت نمی خریدن و حالا... اوون صحبت می کرد و من تشنه حرفهایی که زمانی از پدر میشنیدم و حالا اوون قصاب به زبون می اورد. با مهربونی درد دل می کرد که دزد نبوده که هنوز باید بیاد کار کنه . می گفت که نون بازوش رو خورده و .... من با هر کلامش قلبم فشرده تر می شد. تلفن سیاه قدیمیش . دفتر چه تلفن هایی که رو هم با بی نظمی گذاشته شده بودن و چرتکه های که می خواست پول گوشت ها رو با هاش محاسبه کنه. با دیدن دستاش که کمی می لرزید با دستپاچگی داشت توضیح می داد که حساب و کتابم چقدر شد. و غافل از این که من سعی می کنم پشت اوون همه اشکی که توی چشمام جمع شده صدای شکستنمو نشنوه و لحظه ای بعد توی ماشین اشک مجال رانندگی رو از من گرفت 

• گل پسر چرتکه پدر رو که گوشه ای از اتاق به یادگار گذاشتم رو با اصرار می خواد و من با گرفتن کلی قول که این مال آقاجونه و نباید خرابش کنی بهش می دم. و اوون با شوق دست می زنه و چرتکه رو از من می گیره و می بوسه. می گه ؛ مامانی آآآجون 

--------------------------------------------------------------------------------------   

صبحونه یه بیسکویت کوچک + چای+ ۱ کلوچه کوچک خونگی 

ناهار نصف کف دست نان با خوراک مرغ+ کمی بیکن 

شام : قلقلی مرغ که برای گل پسر پخته بودم و اوون نخورد و من خوردم+ کلی کاهو و هویچ+ یک کیک یزدی نیم خور گل پسر