نسیمی چو بوی خوش آشنایی

بعضی آدم ها هستن که شاید هیچوقت ندیده باشی شون و شاید کلی هم بی معرفت باشی و به وبلاگشون سر هم نزنی یا بزنی و چیزی براشون ننویسی ولی اونها مثل آفتاب پشت ابر دنبالت می کنن و می خوننت... امروز بعد از مدتها صفحه امارگیر رو وا کردم و دیدم نسیم اندر احوالات همچنان مهمان نوشته های منه... عاقا مخلصیم.. باور کن نمی دونم چه مشکلیه که هر بار خواستم چیزی برات بنویسم ثبت نشد و یا سند نشد... ولی همچنان می خونمت... امیدوارم اینو هم تو بخونی و بفهمی دوست دارم و برای درگذشت پسر خاله ات کلی باهات غصه خوردم و برای بهبود حال مامانت دعا کردم... راستی قبولیت تو دانشگاه هم مبارک....